Ana Sayfa / Hikaye, Masal ve Eğitici / Dost...
Saate bakmaksizin kapisini çalabileceği bir dostu olmali insanin...
`Nereden çiktin bu vakitte` dememeli, bir gece yarisi telaşla yataktan
firladiğinda; `Gözünün dilini` bilmeli; dinlemeli sormadan, söylemeden
anlamali...
Arka bahçede varliğini sezdirmeden, mütemadiyen dikilen vefali bir ağaç
gibi köklenmeli hayatinda; sen, her daim onun orada durduğunu
hissetmelisin. ihtiyaç duyduğunda gidip müşfik gövdesine yaslanabilmeli,
kovuklarina saklanabilmelisin. Kucaklamali seni güvenli kollari, dallari
bitkin başina omuz, yapraklari kanayan ruhuna merhem olmali...
En mahrem sirlarini verebilmeli, en derin yaralarini açip
gösterebilmelisin; gölgesinde serinlemelisin sorgusuz sualsiz...
Onca dalkavuk arasinda bir tek o, sözünü eğip bükmeden söylemeli,
yanliş anlaşilmayacağini bilmeli.
Alkişlandiğinda değil sadece, asil yuhalandiğinda yaninda durup koluna
girebilmeli.
Övmeli alem içinde, baş başayken sövmeli ve sen öyle güvenmelisin ki
ona, övdüğünde de sövdüğünde de bunun iyilikten olduğunu bilmelisin, `hak
ettim` diyebilmelisin.
Teklifsiz kefili olmali hatalarinin; günahlarinin yegane şahidi...
Seni senden iyi bilen, sana senden çok güvenen bir sirdaş...
Gözbebekleri bulutlandiğinda yaklaşan firtinayi sezebilmelisin.
Ve sen ağladiğinda, onun gözünden gelmeli yaş...
CanDündar